"ผมลืมไปเลยว่าผมมีงานที่ยังไม่ได้ทำ"
มิลเลอร์รีบลุกขึ้นอย่างไวพลางหยิบสูทของตนไปด้วยเลย เเน่นอนว่าเขาไม่ลืมที่จะหันกลับไป
"โอ้ ขอบคุณที่ทักเรื่องนี้นะคับ เเล้วก็สู้กับการหาลายเส้นล่ะ!"
เขาโบกมือลาอีกฝ่ายเเล้วก็เดินจากไปทั้งอย่างนั้นเลย
*ขออนุญาตจบตรงนี้เลยนะคะ👀✨*
"ผมลืมไปเลยว่าผมมีงานที่ยังไม่ได้ทำ"
มิลเลอร์รีบลุกขึ้นอย่างไวพลางหยิบสูทของตนไปด้วยเลย เเน่นอนว่าเขาไม่ลืมที่จะหันกลับไป
"โอ้ ขอบคุณที่ทักเรื่องนี้นะคับ เเล้วก็สู้กับการหาลายเส้นล่ะ!"
เขาโบกมือลาอีกฝ่ายเเล้วก็เดินจากไปทั้งอย่างนั้นเลย
*ขออนุญาตจบตรงนี้เลยนะคะ👀✨*
“ผมเเค่ไม่ทาน ก็ไม่ได้เเพ้สักหน่อยย!! ”
“เดี๋ยวผมหลับกลางงานมันจะดูไม่ดี!!”
เขาพูดสวนไปทันทีพลางทำหน้ามุ้ยเล็กน้อย เขาน่าจะบอกตรงๆไปเลย ไม่น่าอ้อม
“โอ๊ะ!?”
เมื่ออีกฝ่ายยื่นใบที่คุ้นเคยมาให้เขา เขาเกือบลืมไปเลยว่ามีกิจกรรมนี้อยู่ด้วย
“ได้ครับ ผมยินดีเซ็นให้”
เขาหันไปหยิบปากกาจากเสื้อสูทตัวเอง เเล้วเซ็นให้เจ้าเด็กตรงหน้า
“นี้ครับ”
“ผมเเค่ไม่ทาน ก็ไม่ได้เเพ้สักหน่อยย!! ”
“เดี๋ยวผมหลับกลางงานมันจะดูไม่ดี!!”
เขาพูดสวนไปทันทีพลางทำหน้ามุ้ยเล็กน้อย เขาน่าจะบอกตรงๆไปเลย ไม่น่าอ้อม
“โอ๊ะ!?”
เมื่ออีกฝ่ายยื่นใบที่คุ้นเคยมาให้เขา เขาเกือบลืมไปเลยว่ามีกิจกรรมนี้อยู่ด้วย
“ได้ครับ ผมยินดีเซ็นให้”
เขาหันไปหยิบปากกาจากเสื้อสูทตัวเอง เเล้วเซ็นให้เจ้าเด็กตรงหน้า
“นี้ครับ”
"หรือ..ผมอาจยังไม่ได้ตรวจ เเต่ผมชัวร์ว่าผมไม่เเพ้ถั่วเเน่นอน"
เขาเหงื่อตกเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะถามเรื่องนี้ ปกติเขากินได้หมดเลย ถ้าเขากินโรงเรียนได้ เขาก็กินไปเเล้ว
"ทำไมถึงถามผมเเบบนั้นล่ะ?"
"หรือ..ผมอาจยังไม่ได้ตรวจ เเต่ผมชัวร์ว่าผมไม่เเพ้ถั่วเเน่นอน"
เขาเหงื่อตกเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะถามเรื่องนี้ ปกติเขากินได้หมดเลย ถ้าเขากินโรงเรียนได้ เขาก็กินไปเเล้ว
"ทำไมถึงถามผมเเบบนั้นล่ะ?"