จริงๆสถานะตัวเองในตอนนี้ใกล้เคียงกับอินทัช แต่กลับรู้สึกใกล้ชิดกับอัฐฐามากกว่าซะงั้น น่าจะเพราะเคยมีประสบการณ์ร่วม (ในเรื่องของความรู้สึก) กึ่งหนึ่งละมั้ง การต้องคอยไขว้ขว้าหาของมาเติมเต็มหลุมไร้ก้น รวมถึงความอยากลบตัวตน หลีกหนีจากโลกใบเดิมที่แสนชัง

#เลือนรางแต่ยังอุ่น ✳︎

ว่าด้วยความเจ็บปวดในฐานะผู้สร้างสรรค์ กระบวนการอันเต็มไปด้วยความทรมาณและหยาดน้ำตา

แต่ในขณะเดียวกันก็ชี้ให้เห็นถึงความวิเศษของผลงานซึ่งถูกรังสรรค์จากปลายปากกา ไม่ว่าจะเป็นงานเขียนหรือวาดก็ล้วนเป็นสิ่งที่ช่วยพยุงให้ทั้งผู้สร้างและผู้รับสารสามารถดำรงอยู่ต่อไปได้ทั้งนั้น

‪เพื่อนชั้น พยายามอย่างหนักหน่วงในการช่วยให้ชั้นต่อสู้กับอินซิเคียวริตี้ที่โผล่มาโดยไม่รู้ที่มาที่ไป y — y ฮือ เอ็นดู แล้วก็อยากอยากร้องไห้‬ ชั้นได้รับความรักอยู่จริงๆ มากมายก่ายกองเต็มกระเป๋าเลย

แต่ก็เข้าใจได้ คนเราเติบโตขึ้นในทุกๆวัน นับประสาอะไรกับระยะเวลาห้าหกปีที่ผ่านไป มันก็คงนานมากพอที่จะเปลี่ยนแปลงตัวตนใครซักคนออกไปอย่างสิ้นเชิง

แอบรู้สึกโหวงหน่อยๆที่บทสนทนาระหว่างเราและเพื่อนมัธยมที่ไม่ได้เจอกันนานเหลือแค่เรื่องหน้าที่การงานกับข่าวสารต่างๆในสังคม เหมือนเวลาทำให้เราทั้งคู่กลายเป็นคนแปลกหน้าที่คุ้นเคยโดยไม่ทันได้ตั้งตัว

อยากกลับไปอ่านตันเหม่ยเข้มๆ อยากได้ความ intense ในเชิงอารมณ์ แต่ไม่เอารักที่ความสัมพันธ์เป็นพิษ โจทย์ยากมาก ตอนนี้คิดไม่ออกซักเรื่อง

สัญญาณความเหี่ยว : ไม่มีแรงฟังเพลย์ลิสต์ discover weekly, กินข้าววันละมื้อไม่เป็นไร, นอนวันละสี่ชั่วโมงก็ยังลุกไหว ฮือๆๆๆ ไม่ชอบเลย เหมือนร่างกายเข้าสู่โหมดเซอร์ไววัล

คิดถึงวันคืนที่สี่ทุ่มหัวถึงหมอน ฮือๆๆ ท่องไว้ว่าอีกแค่เดือนครึ่งเท่านั้น เดี๋ยวก็เป็นไทแล้ว !

วิธีการดำเนินเรื่องก็ชอบ ชอบที่มีโอกาสได้ทำความรู้จักคนๆนึงผ่านหลายๆมุมมอง เรื่องเล่าในอุดมคติจากปลายปากกาคนรอบข้าง หลักฐานเชิงประจักษ์อย่างจดหมายที่เธอใช้เวลากว่าค่อนชีวิตในการเขียน และไม่ว่าจะเป็นจากมุมมองไหน เสียงของเธอที่ส่งออกไปก็มักจะถูกมองข้ามเสมอ

ชอบอีกแล้ว ชอบมากกว่าที่คิดด้วย ชอบการเรพรีเซ้นต์ประวัติศาสตร์ผ่านผู้หญิงตัวเล็กๆที่ถูกกดทับ สังคมชายเป็นใหญ่ อุดมการณ์ที่ถูกมองข้าม ความรักที่ทำให้เธอพร้อมจะมองข้ามทุกสิ่งที่ตนยึดถือเพื่อหาเหตุผลมารองรับการกระทำของเขา เฮ้อ

รู้ที่มาของประโยคนี้แล้วซึมกว่าที่คิด ไม่ใช่แค่ดวงใจเราที่ไกลห่าง แต่มันยังหมายถึงอุดมการณ์และเส้นทางที่เราต่างเลือกเดิน

📂 2024 media wrapped

รู้สึกชอบเสพฟอร์แมตใดฟอร์แมตนึงติดๆ กันจนเบื่อแล้วค่อยเปลี่ยนไปอีกอัน ช่วงต้นปีหนักหนังกับซีรีส์ กลาง-ปลายปีหนักมังงะกับหนังสือ ไม่ได้รู้สึกว่าอ่าน/ดูน้อยลงเพราะทุกปีก็เฉลี่ยๆ ฟอร์แมตกันไป แต่ปีนี้อาจจะกลับไปรีรี้ด/รีวอชเรื่องเก่าๆ เยอะหน่อยเลยไม่ค่อยได้ทำความรู้จักเรื่องใหม่ๆ เท่าไหร่ (แต่การได้กลับไปหาเรื่องเก่าๆ ก็อิ่มใจดี 55555) ไว้ปีหน้าจะลุยเรื่องใหม่เยอะๆ !

ไม่ค่อยได้มาพูดถึงแบบเฉพาะเจาะจงตัวเล่มซักเท่าไหร่เลย เพราะอ่านแต่ในช่วงวีคเดย์ด้วยมั้ง เอาไปเรียบเรียงความคิดต่อในฝัน ไม่ได้มานั่งกลั่นกรองเป็นคำพูดดีๆ

เดือนนี้ๆๆๆ ได้ลองอ่านงานแปลจากหลากประเทศมาก มีทั้งเสียดสีสังคม สะท้อนวิถีชีวิต พาเราดำดิ่งลงในกระแสสำนึก อ่านเข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง แต่ก็เป็นประสบการณ์ที่น่าตื่นตาตื่นใจมาก ชอบความรู้สึกที่ว่าบนโลกนี้ยังมีอะไรอีกมากมายให้เราได้ explore

ส่วนสิ่งที่ทำให้มีความสุขที่สุดในช่วงสิ้นปีคงเป็นการอ่านนิยาย ใช้ตัวอักษรเป็นเครื่องมือหลีกหนีความวุ่นวายและบรรดาเสียงในหัว ได้มีโอกาสเปิดประตูสู่โลกใบใหม่ๆผ่านหนังสือหลายๆเล่ม รู้สึกดีที่ปีนี้กล้าก้าวขาออกจากคอมฟอร์ตโซนมานิดนึงแล้ว

ความทรงจำช่วงต้นปีเบลอมาก เหมือนจะเป็นช่วงใช้เวลาและเก็บเกี่ยวประสบการณ์ไปกับงานอดิเรกและเพื่อนฝูงมั้ง ได้ไปคอนติดๆกัน เจอเพื่อน เจอคนใหม่ๆแทบทุกสัปดาห์ สองสามเดือนนั้นน่าจะเป็น core memory ที่สำคัญกับชั้นมากแน่ๆ

แต่เรื่องดีๆที่เกิดขึ้นก็มีเยอะมากๆๆๆเช่นกัน ทั้งจากคนน่ารักๆรอบตัว และการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับตัวเราเอง ถึงจะดูลุ่มๆดอนๆไปบ้าง แต่ภาพรวมก็ยังถือว่าเข้าท่าเข้าทางอยู่มั้ง

ปีนี้เหมือนจะผ่านอะไรมาเยอะมาก แต่พอมานั่งไตร่ตรองดูแล้วกลับพบว่าเรานั้นไม่ได้รับมือกับความผิดหวังได้เก่งขึ้นซักเท่าไหร่เลย เฮ้อ

แต่เอาจริงก็ทุกภาษาเลย เวลาอ่านงานแปลก็คิดว่าคงมีหลายครั้งที่ความ subtle บางอย่างจากภาษาต้นทาง ไม่ว่าจะเป็นการเล่นคำหรือวัฒนธรรมในภาษานั้นๆ มัน lost in translation ไป ไม่ได้ถูกถ่ายทอดออกมากับภาษาปลายทางด้วย ซึ่งเป็นเรื่องที่เข้าใจได้มากๆๆ การแปลมันยากอะ (พอพูดถึงประเด็นนี้แล้วก็เหมือนสะกิดต่อมโมโหเรื่องสนพ.ใช้ AI แปล แบบดูถูกสกิลแปลโคตรๆ)

การเล่นคำอ่านของตัวคันจิมันเป็นเสน่ห์ของภาษาญี่ปุ่นจริงๆ แต่ก็มาพร้อมความยากในการแปลด้วย เข้าใจ(และเห็นใจ)นักแปลมาก 55555 ถ้าเลือกแปลตามคำอ่านแบบนึงก็อาจเก็บความหมายได้ไม่ครบ เวลาเจอคนที่แปลแล้วเก็บครบทุก nuance เลยชื่นชมทุกครั้ง (เช่น チ ที่เป็นคำอ่านของคันจิ 地 โลก 血 เลือด 知 ความรู้ แล้วแปลไทยเป็นสุริยะปราชญ์ ทฤษฎีสีเลือด อันนั้นคือขนลุกโคสๆๆ)

#คนที่คุณจะกล่าวถึงคือผมเองครับ

front cover spoiled!

1 feb. 2025, soon🔥

เฮ้อ อยากโตไวๆ อยากรู้สึกถึงความ mature ในทุกๆมิติของตัวเอง อยากสัมผัสถึงความมั่นคง อยากเติบโตไปเป็นคนที่ตัวเราในอดีต ปัจจุบัน และอนาคตภาคภูมิใจ

จริงๆที่พูดเรื่องส่วนตัวลงในนู่นนี่นั่นก็กลัว กลัวว่าคนอื่นจะมองมายังไง กลัวจะถูกตัดสินจากความฟูมฟาย กลัวว่าคำพูดที่ส่งออกไปจะส่งผลกระทบในแง่ลบให้คนอื่น แต่ก็ทำไงได้ การกลั่นความรู้สึกออกมาเป็นตัวอักษรมันช่วยแบ่งเบาสิ่งที่อยู่บนบ่าได้ดีกว่านั่งตีกับตะกอนในหัวเฉยๆนี่นา ฮือๆ

ไม่ได้โกรธหรือไม่พอใจ อาจจะเรียกว่าน้อยใจหน่อยๆมั้ง ที่เขาเอาแต่มองสิ่งนี้ในมุมของตัวเอง ทั้งที่จริงๆแล้ว ทุกๆคนมีเงื่อนไขหรือข้อจำกัดที่มองไม่เห็นอยู่มากมาย ไม่มีใครสามารถตัดสินชีวิตคนๆนึงได้ผ่านคำพูดแค่ประโยคเดียวอยู่แล้ว